KOLLARINDA ÖLMELİYİM

KOLLARINDA ÖLMELİYİM

Anlamalıyım bütün olanları,

Bilmeden inkar edilircesine tanımsız,

Bir o kadar anlamsız kalan sokaklardan geçmeliyim.

Pencerelerinde sahte gün ışığı,

Perdelere kapalı durmalıyım,

Mavisinden dönüp gökyüzünün,

Belkide durmayacak olan yağmurda kalmalıyım,

Yüreğimde sıkışan her hüznü silebilmek için,

Seni senden çok sevebildiğim için belkide,

Kimbilir,belkide seni sevdiğimi bilmen için,

Daha iyi yaşamalıyım sonsuzluğa bırakılanları,

Hani düşündüğümde dudaklarının suskunluğu,

Gözlerinin tebessümü sarmalı dört bir yanımı,

Çiçekleri boyamalı sevdam ellerinin naifliğinde,

Ah şairim ya,yitiriyorum yokluğuna küskün aklımı,

Biraz akşam olsa,biraz gece

Biraz daha sakin kalsa bu şehir zamansızca,

Sen kalsan yanımda sevdiğim,sen olsan,

Hiç bırakmasan hayallerimi keşke yıllar boyunca,

Sen kalsan yanımda sevdiğim,sen olsan,

Hiç bırakmasan hayallerimi keşke yıllar boyunca,

Ve ben özlemeliyim daha çok,istemeliyim seni,

Geçmeliyim unutulmaz sanılan sevdaların arasından,

Dibi görünen sularda yüzmeliyim,

Belkide gökyüzüne kilit vurup,çöllere kum gibi,

Yağmur'a kalkan toz gibi savrulurcasına düşmeliyim,

Kendi anlamında yiten herşeyi bir kenara atıp,

Kollarında sevdiğim,

Yalnız kollarında ölmeliyim...


[alıntıdır]