HEP BÖYLE KAL NEOLUR

HEP BÖYLE KAL NEOLUR


ellerine dokundum önce

yaprak gibi titreyen

korkularımı salıverdim, saçlarından aşağı

titreyen vücutlarımız geldi yanyana

yapraktan gövdeye sıçradı sanki

dudaklarım buz

dudaklarım ayazdı

dudaklarında çözüldü kendiliğinden

kavruldu vücudum için için

bir yanardağa döndü sevdam

sabah olmuyor inan

seni düşünmeden geçmiyor zaman

günüm bomboş, günüm ziyan

kendine gelemiyor

çehreni görmeden, sesini duymadan

hep böyle kal ne olur

hiç bitmesin bu rüya

hiç uyanmayalım bu uykudan.


selahattin arslan